Sirius, Gökyüzü’nün en parlak yıldızıdır ve çift yıldız sisteminden oluşmaktadır.
Yıldızın İki bileşeni, Sirius A ve Sirius B’dir. Sirius A, yaklaşık iki Güneş kütlesinde ve Güneş’in çapının yaklaşık 1.7 katı büyüklüğünde bir yıldızdır. Ömrünü tamamlamasına sadece 500-600 milyon yıl kalan bu yıldızın yüzey sıcaklığı 9 bin santigrat dereceyi aşmaktadır. Sirius B ise bir beyaz cücedir ve yüzey sıcaklığı 25450 Kelvin’dir .Sirius’un hareketi, iki yıldız arasındaki açısal uzaklığın minimum 3″ ve maksimum 11″ olmasını sağlar.
Bu parlak yıldız, kuzey yarım kürede bahar ayında görülebilir ve astrolojiye göre güneşle yılda bir kez kavuşur. Sirius’un görüldüğü gün şans günü olarak kabul edilir ve birçok uygarlık tarafından önemli bir yıldız olarak görülür.
Sirius’a ilişkin mitler ve hikayeler de bulunmaktadır. Antik Mısır tapınakları, iç odalarını Sirius’u görecek şekilde inşa etmiştir. Antik Yunanlar ise Sirius’un kuraklık, güçsüzlük ve yoksulluk gibi etkilere yol açacağına inanmışlardır.
Sirius, gökyüzündeki en parlak yıldızlardan biri olup, tarih boyunca farklı kültürlerde önemli bir yer tutmuştur.
Mitlerde Sirius
Eski Mısır medeniyetinde, Sirius’a büyük önem verilmiş ve hatta piramitlerin inşasında Sirius’un konumunu gözlemlemişlerdir. Ayrıca, antik Yunanlılar Sirius’un kaybolduğu dönemde sıcak ve kurak yazı haber verdiğine inanmışlardır. Bu durumun bitkileri soldurduğuna, erkekleri güçsüzleştirdiğine ve kadınları tahrik ettiğine inanılmıştır.
Sirius’un parlaklığı ve gizemi, farklı kültürlerde mitlerin oluşmasına sebep olmuştur. Örneğin, Hint mitolojisinde Sirius “Cennetin Kapısı” olarak anlatılır ve bu kapıya ulaşmaya çalışan farklı yeteneklere sahip dört kardeş hikayesi anlatılır.
Ayrıca, Sirius’un Osmanlıca’da “Şira” olarak bilindiği ve Türkçe’de “Akyıldız” adını taşıdığı belirtilmektedir.