…Yeryüzüne bakarken, yaşadığımız yanılgıları düşünüyorum. Kim bilir tam da aşağılarda, şu çatısı minicik görünen koca rezidanslarda kendilerini herşeye sahip gibi hisseden insanları düşünüyorum. Dünyadaki kendi yerimi düşünüyorum meselâ.
Parsel parsel bölünmüş arsalar, kat kat çıkılmış binalar, vızır vızır geçen araba ışıkları ve hiç birinin markasının bu yükseklikten öneminin kalmayışı. Hepsinin aslında koca dünyaya oranla minicik kalması…
Koskoca dağların, ovaların ayaklar altında hızla yok olması.. Sonu olmayan hiçbir şeyin olmaması…