Bilimin okyanusu keşfetmek için gösterdiği tüm çabalara rağmen , derinliklerinin büyük kısmı görünmez. Denizler 1,3 milyar metreküpten fazla bir yer kaplıyor. Bilim adamları hazır parçalardan bir mikroelektronik “protez” veya “yüzme kontrolörü” yaptılar. Kısa bir ahşap pim ile bir daire büyüklüğünde ay denizanasının altına tutturdular, sonra cihazdan ay denizanasının çanının yanlarına iki elektrot bağladılar. Cihaz sadece denizanasının hızını etkilemesine rağmen, araştırmacılar daha sonraki sürümlere yönlendirme ve algılama yetenekleri eklemeyi planlıyor.
Araştırmacıların bir gün böyle bir cyborg’u bir alanı haritalamak için kullanabileceğini, örneğin yüzme yetenekleriyle yüzeye dönene kadar veri toplayabileceklerini umuyor. Bu cyborg lar okyanustaki düzeni anlamak, hava durumunu tahmin etme yeteneğimizi geliştirmemize yardımcı olabilir. Aynı zamanda, doğrudan deniz faaliyetlerine yardımcı olmak için okyanus ölçümlerinde her zaman kullanılabilir.
Hayvanları yaşayan sensörlere dönüştürmek açıkça etik soruları gündeme getiriyor. Bununla birlikte, Dabiri, ay denizanasının bir beyinden, merkezi bir sinir sisteminden ve örneğin bir memeliyi yapacak olan ağrı reseptörlerinden yoksun olduğunu, örneğin vücut dokuları boyunca ahşap bir pime itmeye tepki verdiğini belirtiyor. Bu türün stres altında mukus ürettiği bilinmektedir, ancak araştırmacılar deneklerini izlediklerini ve bu yanıtın hiçbir işaretini bulamadıklarını söylüyorlar. Ayrıca denizanasının günler içinde iyileştiğini ve deney bittikten ve protez çıkarıldıktan sonra her zamanki gibi çalışmaya döndüğünü söylüyorlar.
Canlı sensörler olarak, biyonik denizanası deniz robotlarına göre çeşitli avantajlara sahip olacaktır. İlk olarak, yıllarca hayatta kalabilirler, yiyerek kendilerini güçlendirebilirler. Protezin kendisi bir batarya gerektirir, ancak görevi sadece elektrotları uyarmak ve bir motora güç vermemek olduğundan, gelecekteki versiyonlar küçük olabilir – araştırmacılar deneydeki “geliştirilmiş” bir denizanasının mevcut olandan 10 ila 1.000 kat daha fazla enerji tasarrufu sağladığını iddia ediyor yüzme robotları. Daha hızlı bir şekilde hareket etmek, denizanasını normalden iki kat daha fazla enerji harcamaya zorladı, ancak bu rakam aslında araştırmacıların beklediğinden daha düşüktü .
Bize okyanusun önemli yerlerinin nerede olduğunu söylemek için hayvanlara daha fazla güvenmemiz gereken bir alana giriyoruz. Ve böylece okyanus ortamımızı anlamak için türler, özellikle de denizanası gibi tehdit edilmeyen türler ne kadar çok olursa, gelecekteki değişim ve karşılık gelen tehditler için o kadar hazırlıklı oluruz.
Yorum Ekle